Bitwa pod Kostiuchnówką – najkrwawsza bitwa Legionów Polskich stoczona w dniach 4-6 lipca 1916 roku pod Kostiuchnówką na Wołyniu przeciwko oddziałom rosyjskiego 46 Korpusu Armijnego, prowadzącego natarcie w ramach ofensywy Brusiłowa. Pomimo panicznej ucieczki wojsk austro-węgierskich na prawym skrzydle (128 Brygada Honwedów), Polacy nie dopuścili do przerwania frontu, wytrzymując kilkakrotnie ponawiany atak 100 rosyjskiej dywizji piechoty. Pozbawione wsparcia artylerii i łączności brygady legionowe liczyły łącznie tylko 5500 bagnetów, stawiając opór 13 000 Rosjan. Najcięższe walki stoczyła I Brygada Legionów Polskich pod dowództwem Józefa Piłsudskiego, a zwłaszcza jej 5 Pułk Piechoty, którego straty bojowe przekroczyły 50%. Bitwa zakończyła się wycofaniem armii austro-węgierskiej. Pomimo taktycznego zwycięstwa Rosjan, armia monarchii habsburskiej za sprawą polskich Legionów odniosła sukces strategiczny, zapobiegając przełamaniu frontu a w dalszej perspektywie powrót do działań wojennych na terenie Kongresówki. Jednocześnie Rosjanie wyczerpali na długi czas możliwość podjęcia kolejnej, intensywnej ofensywy. Polskie straty wyniosły 2 000 żołnierzy poległych bądź rannych. Walki pod Kostiuchnówką zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie w okresie II RP i po roku 1990 "KOSTIUCHNÓWKA 4 XI 1915 i 4-6 VII 1916".